Trabzon Cumhuriyet Dönemi Tarihi

Ocak 11, 2018Ekim 22, 2021 Özhan ÖztürkAmerika, Amerikan üssü, askeri üs, Atatürk müzesi, Boztepe, Çömlekçi, Cumhuriyet, economy, Ekonomi, gezi, hotel, karadeniz, karadeniz gezi, karadeniz tarihi, karadenizliler, mübadele, NATO, nüfus, Osmanlı, otel, Rumlar, Ticaret, trabzon cumhuriyet dönemi, Trabzon Cumhuriyet Dönemi Tarihi, Trabzon gezi, Trabzon otel, Trabzon tarih, Trabzon tarihi, Trade, Yunanistan

Bu makalede Trabzon Cumhuriyet Dönemi Tarihi özet olarak anlatılmaktadır.

Makale: Özhan Öztürk

1923 Mübadelesi ile Yunanistan’a gönderilen Rum göçmenlerin yerine getirilen Müslümanların büyük çoğunluğu Marmara bölgesine kısmen Samsun iline, 77 aileden (363 göçmen) oluşan küçük bir bölümü ise Akçaabat ile Trabzon Merkez kazanın Çömlekçi semtine yerleştirilmiştir. Necmati Spor Kulübü binası 1500 lira karşılığında satın alınarak 1 Ekim 1927 tarihinde Trabzon’daki il Halk Kütüphanesi olarak hizmete açılmıştır. 1927’de 692 sanayi işletmesi bulunan kentte, Cumhuriyet döneminde pek çok fabrika ve şirket Türklerin eline geçmekle birlikte 1926-1943 arasında Danielsen, 1941’e dek Hochstrasser, 1934’e dek J. J. Hochstasser adlı yabancı şirketler ticari faaliyetlerde bulunmaya devam etmiştir.

Opera binası 1906’da inşa edilmişse de mübadelenin ardından Cumhuriyet döneminde sinema olarak kullanıldıktan 1958’de yıkıldı

Türkiye’nin 1953’de NATO’ya katılmasının ardından Anadolu’da açılan çok sayıda askeri üslerden birisi de 1959’da Trabzon-Boztepe’de kurulmuş, burada 200 yabancı, 200 yerli personeli istihdam edilmişse de 1970’de kapanmıştır. Köylü hatta kentli Karadenizliler, 1960’lı yılların sonlarında ekonomik sebeplerden ötürü -fakiri geçimini sağlayabilecek bir iş

Opera Binası Cumhuriyet döneminde önce sinemaya dönüştürüldü ardından yıkıldı

bulmak, zengini daha lüks bir hayat yaşamak için- bölgeyi terk edip başta İstanbul olmak üzere büyük şehirlere geri dönmemek üzere yerleşmeye başlamıştır.

Milliyet gazetesi yazarı Abdi İpekçi 1967 yılında “Durum” adlı köşesinde Rize’de, Trabzon’da, Giresun’da, Ordu’da, Samsun’da çaydan, fındıktan, tütünden kazanılan milyonların İstanbul’a aktarılıp orada yeni işlere ve mülklere

yatırılırken, kazançların kaynağı olan bölgeye haksızlık yapıldığını, Karadenizli zenginlerin kazançlarını bölgenin kalkınması için harcamadığını, çoğunun Suadiye’de birer yazlık köşkü olan Trabzonlu zenginlerin İstanbul’da bir koloni oluşturduğunu buna karşın Trabzon’da doğru dürüst bir otel bile bulunmadığı için kente gelen başbakan ve bakanların Atatürk müzesinde

Zağnos deresi henüz üstü açıkken, 1970’ler

ağırlanmak zorunda kalındığından şikayet ederken, kenti terk eden Trabzonlulara kentlerine sahip çıkmaları gerektiğini hatırlatacaktır.[1]

Günümüzde 17 ilçe (Akçaabat, Araklı, Arsin, Beşikdüzü, Çarşıbaşı, Çaykara, Dernekpazarı, Düzköy, Hayrat, Köprübaşı, Maçka, Of, Sürmene, Şalpazarı, Tonya, Vakfıkebir, Yomra, 77 belediye ve 486 köyün bağlı olduğu Trabzon ilinin nüfusu 1927’de 293.055 (32.836

kent, 260.219 köyler) iken, 1950’de 420.279, 1960’da 532.299, 1970’da 659.120, 1980’de 731.045, 1990’da 795.849, 2000’de 975.137, 2009’da 765.127 (408.103 kent, 357.024 köyler) olmuştur.

Kaynak: Özhan Öztürk. Pontus: Antik Çağ’dan Günümüze Karadeniz’in Etnik ve Siyasi Tarihi (Genişletilmiş 3. Baskı). Nika Yayınları. Ankara, 2016