Mitoloji, Gezi, Tarih
Makale: Özhan Öztürk Koralla[1], Arrian ve Anonim Periplus tarafından Tripolis’in 110 stadia doğusunda bulunan Philokalia’nın 100 stadia doğusunda yer alan bir burun olarak tanımlanmıştır. Modern Görele kenti ise Elevi deresi delta ovası üzerinde kurulmuş olup, doğu yönünde büyümeye devam etmektedir.
Oku
Makale: Özhan Öztürk Antik kaynaklarda bahsi geçmeyen Keşap veya Rumca Kasiopi[1], Keçi burnu[2] üzerinde, bir ihtimal gümüş aramak için kurulmuş[3] iskele ve etrafındaki yerleşimin adıdır. Keşap adının Cenevizliler ve sonradan Türkmenler tarafından kendi ağızlarına uydurulmuş Yunanca bir kelime olabileceği akla gelmekle birlikte [4] tarihsel kanıtların eksikliği Keşap adının Türkçe olabileceği hatta 19. yüzyılda Türkçe’den Yunanca’ya geçtiği tezini mümkün kılmaktadır.[5]
Oku
Makale: Özhan Öztürk Pharmatenos[1], MS. 2. yüzyılda Melanthius nehrinin 150 stadia doğusunda, Pharnakia’nın 120 stadia batısında yer alan bir dere olup, modern Pazar Suyu’nun Antik Çağ’daki adı olması kuvvetle muhtemeldir[2]. Pazar Suyu deltasının 100 m kadar güneyinde Acısu mevkiinde bulunan kaya mezarın varlığı[3] bölgede yerleşim tarihinin daha eskiye gittiğini göstermekle birlikte sahil bölgesinde başka arkeolojik kanıtın -henüz-bulunmaması ve yazılı kaynaklarda yerleşime dair bir kanıt olmadığından konu hakkında net tespitlerde bulunmak zordur. Aynı şekilde Strabon (MÖ 64-MS 24) zamanında yıkılmış bir kent olarak bahsi geçen İskopolis’in modern Tirebolu değil de Pharmatenos…
Oku
Makale: Özhan Öztürk Alucra, Osmanlı döneminde Mindeval ve Kuvata adında iki nahiye şeklinde Şark-ı Karahisar sancağı’na bağlı iken, 1896’da kaymakamlık olmuş, merkezi sırasıyla Karabörk, Kemallı, Koman köylerinden sonra bugünkü yerine taşınmış, 1892’de belediye örgütü kurulmuş, 1933 yılında ise Giresun’a bağlanmıştır. 19. yüzyılın sonlarında Şemseddin Sami Alucra’da bir hükümet konağı, bir kaç han ve fırın bulunduğunu 6 bucak ve 40 köyden oluşan nüfusunun tümünün Müslüman olduğunu olduğunu, bir demir madeninin işletildiğini, aba ve kilim dokumacılığının yanı sıra tahıl, baklagil, sebze ve meyve üretildiğini bildirmiştir.
Oku
Makale: Özhan Öztürk TBMM’de 30 Kasım 1920’de başlayan Trabzon sancağının yeniden yapılandırılması konulu görüşmelerde 1908 yılında sancak olma talepleri reddedilen Ordu ve Giresun kazaları müstakil birer liva haline getirilmişlerdir. Giresun Belediye Reisi Osman, Alemdarzâde İsmail, Ticaret Odası reisi Kâşif, Hacı Ademzâde Hacı Emin, Hasan Bağcızâde Hasan, Yusuf Ağazâde Mehmet Şükrü, Laçinzade Hakkı ve Panosoğlu Todor 30 Ekim 1920’de imzalayıp Meclis’e gönderdikleri mazbatada liva olma taleplerini iletirken tekliflerinin kabul edilmesi durumunda livanın 2 yıllık tahsilatını karşılayacaklarını bildirmişlerdir.
Oku
Makale: Özhan Öztürk Osmanlı yönetim sistemi içerisinde 1486, 1515 ve 1520 tarihlerinde Kürtün’e bağlanan Giresun nahiyesi 1554’den sonra Trabzon eyaletinin Trabzon merkez sancağına bağlı bir kaza statüsü kazanmış, 1877-1892 arasında Sivas vilayetinin Karahisar-ı Şarkî sancağının kazası olarak görünmesine karşın sonra tekrar Trabzon’a bağlanmıştır. Çepni Kazası olarak da adlandırılan Giresun’un merkezi “nefs-i kala-i Giresun” olarak adlandırılan Giresun kalesi ve çevresiydi.
Oku