Mitoloji, Gezi, Tarih
Makale: Özhan Öztürk Serander, mazı, paska, nayla ve bagen, geleneksel Karadeniz köy evlerinin yanında bağımsız olarak kestane (nadiren ceviz, kiraz) ağacından dört (nadiren 6, 8 hatta 12) ahşap direk üzerine inşa edilen zahire ambarı olup, döşeme ve duvarlarındaki ızgaralardan havalandırma sağlanmaktaydı.
Oku
Abur Karalahana, mısır unu ve içyağıyla yapılan lapa kıvamında bir yemek çeşidi (Rize, Hopa, Hemşin). Rize’de abur yemeğine, fasulye tanesi de katılmaktadır. Hopa (Doğu) Hemşinlileri ve Lazlar, karalahana ezmesi yemeğine, Rize ve Trabzon’dan farklı olarak fasulye tanesi katmamaktadır. Ermenice abur “kıvamlı çorba” veya apur “çorba” kelimesinden ödünçlenmiştir.
Oku
Doğu Karadeniz köylerinde geleneksel ekmek genellille mısır nadire buğday unundan geniş metal tepsilerde veya pileki adı verilen yayvan kil çömleklerde yapılırdı.
Oku
Kızgın yağda kızartılan daha sonra üzerine bal, reçel, pekmez veya şerbet dökülerek yenilen sulu hamur lokmasının bölgedeki adıdır. Yumurta, yoğurt, yağ, tuz ve buğday unu sırasıyla suya eklenip çırpıldıktan sonra elde edilen hamur içinde kızgın yağ bulunan tavaya yayılarak veya küçük parçalara halinde atılıp kızartılmakta olup, bir tarafı kızaran hamur tavada hoplatılarak çevrilirdi ki eskiden gelinlik kızlar için bu beceriye sahip olmak şarttı. Hamur kaşıkla küçük parçalar halinde konarak kızartılırsa buna ‘lokma çırıhta’ adı verilirdi ki lokmalar sonra sıcak şerbet içerisinde bekletildikten sonra yenilirdi.
Oku