Mitoloji, Gezi, Tarih
1495 yılında İtalyan ressam Leonardo da Vinci tarafından Milano’daki Sant Maria Delle Grazie manastırının yemekhane duvarına yapılan ‘Son akşam yemeği’ tablosu, Hz. İsa’nın çarmıha gerilmeden önce havarileriyle yaptığı son akşam yemeğinden esinlenerek resmettiği eserdir. Orijinal boyutu 4.6m x 8.8m ebatlarındaki eser Milano’da Santa Maria delle Grazie manastrında görülebilir durumdadır.
Oku
‘Tarih, üzerinde uzlaşılan yalanlardır’ Napoleon Bonaparte Roma’nın sembolü sayılan hatta İtalya’nın sembolü kabul edilen Pisa kulesi kadar ünlü olan Kolezyum ya da bir önceki adıyla Flavian Amfitiyatrosu’nun bulunduğu Piazza del Colosseo’da (Kolezyum Meydanı) günün her saati kalabalık…
Oku
Swastika veya Svastika, Kolları sağa doğru açı yapmış eşkenar haç formunda saat yönünde/saate karşı yönde bakan mistik bir motifin olup, Hinduizm, Budizm ve Caynacılık’ta kutsal bir sembol olarak kabul edilmektedir.
Oku
Makale: Özhan Öztürk Prens Vladimir, Vladimir Svyatoslavich (Rusça Владимир Святославич) , Büyük Viladimir, I. Vladimir veya Aziz Vladimir (957–1015) Ortodoks Hıristiyanlığı benimseyen dahası pagan inanca mensup halkının da benimsemesini sağlayan, ilk Kiev büyük prensi olup, Kiev ve Novgorod topraklarını tek bir devlet altında birleştirmiştir.
Oku
Makale: Özhan Öztürk Amisos, Roma döneminde Hristiyanlığın devlet dini yapılmasının ardından Hristiyanlaşan ve Bizans döneminde “Pontika diyozesi[1]” adı verilen Karadeniz sahili dışındaki bugünkü Çorum, Sivas, Yozgat, Gümüşhane, Erzincan ve Tokat vilayetlerine denk düşen idari bölge içinde yer almıştır. Bu dönemde kentte Yunanlılar ve yerlilerin yanı sıra tıpkı Amasya, Tokat ve Sebastopolis’te olduğu gibi bir Yahudi cemaatinin de varlığı söz konusu olup, bölgeye göç yoluyla mı yoksa Kapadokya çevresindeki prenslikler yoluyla mı geldikleri hakkında bilgi yoktur[2].
Oku
Makale: Özhan Öztürk 1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşı’ndan sonra imzalanan Berlin Antlaşması’nın 61. maddesine lehlerine bir hüküm[1] eklenen Ermeniler’in bağımsız bir devlet kurmasından çekinen Osmanlı Devleti reformları uygulamak konusunda isteksiz davranınca, bağımsız bir Ermenistan’ın ancak silahla kurulacağına inanan Marksist Ermeniler 1887 yılında Cenevre’de Hınçak Cemiyeti’ni kurmuş[2] dernek 1890’da İhtilâlci Hınçak Partisi adını almıştır. Anadolu’da bağımsız bir Ermenistan kurduktan sonra Rusya ve İran Ermenileri ile federatif bir yapıya katılmayı amaçlayan Hınçak, Anadolu ve Avrupa’da hızla teşkilatlanırken, Ermenilerin yoğun yaşadığı bölgelerde isyan çıkarmak suretiyle Avrupa kamuoyunun dikkatini çekmek ve büyük devletlerin Osmanlı Devleti’ne baskı…
Oku