SEKHMET Mısır Mitolojisinde savaşlarda firavuna eşlik ettiğine inanılan yıkım, savaş ve intikam tanrıçasının adı olup, kelime anlamı ‘her şeye gücü yeten’dir. Üzerinde güneş diski bulunan başında kobra tacı takan aslan başlı bir kadın veya aslan olarak tasvir edilen tanrıçanın Kült merkezi Memphis kenti, sembolü ise sonradan Bastet’e yakıştırılan kalkan figürüydü. Sekhmet’in adı ilk olarak Eski Krallık (MÖ 2919–2513) döneminde firavun olarak geçmiştir.
Bir söylenceye göre Hathor formuna bürünen Sekhmet, Re’nin emri üzerine Re‘ye
eskiden inanıp sonradan vazgeçenleri tek tek yok edeceğine, Re’ye inanlar hatta rahipler de dâhil olmak üzere tüm insan neslini yok etmeye çalışmıştır. Pişman olan Re, Nil nehrine bira ile nar suyu döküp kırmızıya boyayarak Sekhmet’in suyu kan zannedip içmesini sağlayarak yeniden eski formuna dönmesini sağlamış böylece insan soyunun tükenmesini engellemiştir. “Salgın hastalıkların hanımı” lakabıyla da bilinen tanrıçanın gönderdiği görünmez okların insanların hasta olmasına hatta ölümüne yol açtığına inanılmaktaydı. Sekhmet rahipleri tapınaklarda insan ve hayvanlar için şifa veren ilaçlar hazırlamaktaydı. Memphis’te Ptah‘ın Sekhmet’in kocası olduğuna inanılmakta dahası savaş ve koku ile ilişkilendirilen güneş tanrısı Nefertum da bu çiftin çocuğu kabul edilmekteydi. Kimi yazarlara göre Sekhmet güneş ışınlarının büyütüp, geliştiren etkisiyle özdeşleştirilen Bast’ın karşıtı olarak güneşin yıkıcı ve kuraklık getiren etkisini temsil etmektedir. Ordunun koruyucusu kabul edilen bir savaş tanrıçası olan Sekhmet’in aynı zamanda hem şifa sağlayıp hem de salgın hastalık getirdiğine inanılmaktadır. Sakhmet veya Sekhmet, Yunanlılarca Sakhmis olarak adlandırılmaktaydı.
Kaynak: Özhan Öztürk. Dünya Mitolojisi. Nika Yayınları. Ankara, 2016