Fatıma (İslam Mitolojisi)

Fatıma bint Muhammed, Fatıme Zehra, Fatimeh El Zehra veya Ez Zehra (Arapça: فاطمة الزهراء, Farsça: فاطمه زهرا), MS 609-633. İslam Mitolojisinde İslam peygamberi Muhammed ile ilk eşi Hatice bin Hüveylid’in kızı, Ali bin Ebu Talib’in eşi, Hasan ile Hüseyin’in annesidir. İslam düşüncesinde Hatice, Meryem ve Asiye ile birlikte 4 mükemmel kadından birisi kabul edilmektedir.

Fatıma Kimdir?

Peygamber ile birlikte Uhud savaşına katılmış, Ali onun sağlığında ikinci bir kadınla evlenmemiştir. Peygamberin tüm işlerini takip ettiği için Muhammed kızına “Ümmü Ebîha” yani “Babasının Annesi” lakabını vermiştir. Halifelik mücadelesi sırasında Ömer ve Ebubekir’e karşı eşinin yanında olmuşsa da babasının vefatından 6 ay sonra vefat etmiştir. Bazı söylencelerde Fatıma’nın hiç adet görmediği kaydedilmişse de Ali’den 3 oğlu olduğu bilinmektedir. Fatıma ölümünün ardından gizlice defnedilen tabutunun üzerinin hurma yaprakları ile örtülmesini vasiyet ettiğinden tabutların üzerinin kapatılması geleneğini başlatmıştır. Dahası Fatıma’nın ölmeden verdiği son buyruklar yeşil bir mürekkeple yazılmış ve göğsünün üzerindeki küçük bir kutuya konulmuştur.

Şii geleneğinde Fatıma’da tıpkı eşi Ali gibi mitolojik bir figür olarak öne çıkarılmış olup, söylenceye göre Kıyamet günü elinde oğullarının kanlı elbiseleriyle ortaya çıkacak ve tüm kadınları yargılayacaktır. Fatıma’nın oğulları için ağlayanlar kadının örtüsüne tutunarak sonsuz hayata kavuşacakken diğerleri sonsuza dek ölü kalacaktır.

Kaynak: Özhan Öztürk. Dünya Mitolojisi. Nika Yayınları. Ankara, 2016

Fatıma’nın Lakapları Ümmü Ebîha, Betül, Sıddıka, Mübareke, Tahire, Zekiyye, Raziyye, Merziyye, Muhaddese, Zehra, Eşrefet-ü’l Nisa, Meymune, Ümmü’l-Eimme, El Mevziya, El Kübra, Seyyidetü’l Nisai’l Müminat, Efdalü’l Nisai’l Ehlül Cenneti, Bizzatü’z Tahire, Ümmü Hasan,Ümmü Hüseyin,Ümmü Muhsin