DAGON Yakındoğu Mitolojisinde yarı insan yarı balık formunda tasvir edilen Filistin bereket ve tahıl tanrısının adı olup, aynı zamanda kültürel kahraman gibi karasabanın mucidi kabul edilmektedir.
Dagon kültü
MÖ 2500 yılında Mari’de, MÖ 2300’de Ebla’da ve MÖ 1300’lerde Ugaritlerde Dagon kültünün yaşatıldığı bilinmekte olup, eski Ahit’te de bu doğrultuda deliller bulunmaktadır. Dag kelimesi Ugarit halkının Sami kökenli dilinde ‘tahıl’ anlamına gelmesine karşın Yahudilerce yanlışlıkla dag ‘balık’ kelimesi ile karıştırılmıştır. Sümer panteonuna ödünçlenirken Enlil’in hizmetkârlarından önemsiz bir tanrıya dönüştürülmüş, Şala veya İşhara’nın kocası olarak düşünülmüştür. Asur kralı I. Şamşiadad Terqa’da tanrı Dagon adına E-kisiga adını verdiği büyük bir tapınak inşa ettirmiştir.
Ugaritlerce Baal’ın (Hadad) babası olarak kabul edilen Dagon Eski Ahit’te
Filistinlilerin en önemli tanrısı olarak geçmektedir: Yahudi tanrısı Yahveh, Samson’a Dagon tapınağını yıkmasını emretmiştir (Yargıçlar 16: 23, 29-30). Ayrıca başka bir bölümde 10 emrin saklandığı Ahit Sandığını Aşdod’da Dagon tapınağına koyan Filistinlilerin öldürüldüğü kayıtlıdır (1. Sam. 5: 3–4). Siton adıyla da bilinen Dagon, muhtemelen Kenan halkı tarafından Mezopotamya’dan ödünçlenen, Enlil ile özdeş bir tanrı olmalıdır.
Kaynak: Özhan Öztürk. Dünya Mitolojisi. Nika Yayınları. Ankara, 2016